توضیحات
سختی سنجی کامل برای تمام نیازهای سختی سنجی
- به روش راکول
- به روش برینل
- به روش ویکرز
- گسترده ترین سیستم اعمال نیرو: ۲۵۰–۰٫۳ kgf
- مجهز به لودسل سه مرحله ای انحصاری
- مجهز به سیستم کنترل Closed Loop و Mixed Decay
- مجهز به نرم افزار ویژه جهت پیشگیری از اشتباهات اپراتوری برای حفاظت از ایندنتور
- مجهز به فک یکپارچه و مستحکم فولادی جهت قفل قطعه کار و حفاظت از ایندنتور
- طراحی کاملا ماژولار مکانیکی و الکترونیکی به منظور سهولت در انجام خدمات پس از فروش
- صفحه نمایش بزرگ لمسی جهت سهولت رویت با دوام بسیار بالا
- مجهز به سیستم ارتباطی پیشرفته بلوتوث برای انتقال داده ها
- متعلقات در نظر گرفته شده برای دستگاه شامل :
- یک عدد بلوک سختی و یک عدد ایندنتور راکول c و یک عدد سندان تخت کوچک و یک عدد سندان
-
استاندارهای پوشش دهنده سختی و روش های اندازه‌گیری
تعریف بارهای تست سختی
رسماً ، بارهای آزمایش سختی در نیوتن (N) بیان می شود. با این حال ، از نظر تاریخی ، بارها به صورت کیلوگرم (kgf) ، گرم گرم (gf) یا حوضچه (p) بیان می شدند. همبستگی بین kgf ، kp و N این است: 1.0 kgf = 1000 gf = 1.0 kp = 9.81 N.
- اصطلاح آزمایش سختی میکرو معمولاً هنگامی استفاده می شود که بارهای تورفتگی کمتر یا برابر با 1 کیلوگرم باشد
- اصطلاح آزمایش سختی ماکرو هنگامی استفاده می شود که بارهای بالاتر از 1 کیلوگرم باشد
اگر استانداردها اجازه می دهند ، برای اطمینان از دقیق ترین نتایج ، از بیشترین بار / نیرو ممکن برای بزرگترین فرورفتگی استفاده کنید.
بارهای استفاده شده توسط هر یک از چهار روش برای آزمایش سختی مواد فلزی با استانداردهای مختلف ISO و ASTM مطابقت دارد.
فاصله
در طول آزمایش سختی ، فرورفتگی باعث تغییر شکل مواد اطراف شده و خصوصیات آن را تغییر می دهد. به منظور جلوگیری از سوinter تفسیر سختی ادراک شده ، استانداردها فاصله معینی را بین چندین فرو رفتگی تعیین می کنند.
نمونه هایی از فاصله فرو رفتگی در آزمون سختی ویکرز برای مواد فلزی
- برای فولاد ، مس و آلیاژهای مس: فاصله بین تورفتگی ها باید حداقل سه عرض مورب باشد
- برای سرب ، روی ، آلومینیوم و قلع: فاصله بین تورفتگی ها باید حداقل شش عرض مورب باشد
عیب یابی برای آزمایش های سختی
در حین آماده سازی برای آزمایش سختی ، دستیابی به سطوح موازی هواپیما دشوار است. همچنین ، فرورفتگی باید عمود بر سطح آزمایش باشد.
برای آزمایش سختی ویکرز ، موربهای اندازه گیری شده نباید بیش از 5.0٪ از یکدیگر جدا شوند. برای آزمایش سختی Knoop ، دو نیمه مورب های طولانی نباید بیش از 10.0 differ با یکدیگر تفاوت داشته باشند.
راه حل:
اگر انحراف به دلیل ناهمسانگردی در مواد نباشد ، بهترین راه حل استفاده از وسیله ای برای نگهداری نمونه است تا تورفتگی عمود بر سطح نفوذ کند. اگر وسیله ای در دسترس نیست ، اطمینان حاصل کنید که آماده سازی مکانیکی نمونه ، سطوح انتهایی موازی هواپیما را به شما می دهد.
اگر پایان سطح یک نمونه بیش از حد خشن باشد ، ارزیابی گوشه های یک تورفتگی دشوار است ، به خصوص اگر از تجهیزات اتوماتیک استفاده شود. خراش های حاصل از آماده سازی ممکن است هنگام استفاده از تست اتوماتیک سختی ، باعث اشتباه خواندن اندازه تورفتگی شود.
راه حل
از یک سطح صیقلی استفاده کنید. نیازهای آماده سازی سطح به میزان اعمال شده و سختی ماده بستگی دارد: هرچه ماده نرمتر باشد ، لهستانی مورد نیاز بهتر است. شرایط آماده سازی را در چگونگی مشاهده کنیددر بخش تست سختی ، و یک روش آماده سازی مناسب برای مواد در متالوگ الکترونیکی پیدا کنید .
اگر نمونه پس از آماده سازی مکانیکی به درستی تمیز نشود و شما یک تست قوام نوری از سختی انجام دهید ، یک خواندن خودکار ممکن است منجر به برداشت نادرست از گوشه های تورفتگی شود.
راه حل
همیشه قبل از انجام آزمایش سختی اطمینان حاصل کنید که نمونه ها به درستی تمیز می شوند ، در غیر این صورت ممکن است آلودگی های پارچه پرداخت (به عنوان مثال کثیفی یا الیاف) خواندن را پیچیده کند.
برای یک نمونه به شدت اچ ، ممکن است ارزیابی گوشه های یک تورفتگی دشوار باشد ، که ممکن است منجر به نتیجه گیری دقیق تر آزمایش سختی شود.
تا حد ممکن باید از اچ کردن محلول خودداری شود ، زیرا منجر به سطح بازتاب کمتری می شود. اگر اچ لازم باشد ، اچ سبک ترجیح داده می شود ، بنابراین می توان گوشه های تورفتگی را تشخیص داد. بعضي اوقات هنگام ارزيابي يك جوش ممكن است نياز به اچ باشد.
سختی بیش از حد انتظار به نظر می رسد.
راه حل
قوانین مربوط به فاصله دندانه ای مناسب را برای آزمایش سختی مورد نظر بررسی کنید. اگر تورفتگی های سختی بیش از حد به هم نزدیک باشند ، سخت شدن کرنش می تواند ظاهر شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.