استحکام کششی (Tensile Strength) یا استحکام نهایی کششی (UTS) ، برابر با بار حداکثر تقسیم بر سطح مقطع اولیه نمونه است.

در میان نتایج تست کشش به استحکام کششی بیشترین توجه می ‌شود، ولی در واقع اهمیت آن از استحکام فلز کم تر است. استحکام کششی فلزات نرم، حداکثر باری است که هر فلز می ‌تواند تحت شرایط بسیار محدود بارگذاری یک بعدی در برابر آن پایداری کند.

این مقدار با استحکام مفید فلز که معمولا تحت شرایط پیچیده‌ تر تنش برقرار است، رابطه زیادی ندارد. سال‌ های زیاد رسم بر این بود که استحکام قطعات را همان استحکام کششی ضرب در ضریب اطمینان در نظر بگیرند. شیوه برخورد منطقی‌ تر برای طراحی ایستای فلزات نرم بر مبنای استحکام تسلیم استوار است. به هر حال، به دلیل تجربه طولانی در استفاده از استحکام کششی برای تعیین استحکام مواد، این استحکام خصیصه‌ای آشنا بوده و مشخصه بسیار مفید ماده است که مانند ترکیب شیمیایی برای تعیین مشخصات فلز یا آلیاژ عمل می ‌کند. علاوه بر این، چون تعیین استحکام کششی، ساده و قابل تکرار است، برای مقاصدی چون شناخت خصوصیات و کنترل کیفیت محصول مفید است. روابط تجربی به‌دست آمده بین استحکام کششی و خواصی مانند استحکام خستگی و سختی، روابط بسیار مفیدی هستند. در مواد ترد، استحکام کششی معیار با ارزشی برای طراحی است.

استحکام کششی برخی از فلزات

استحکام کششی برخی از فلزات در جدول زیر نمایش داده شده است: